Persoonlijk vind ik de toer een van de mooiste voorwerpen uit deze streek, een typische plattelandsdracht! Ja, in de Venlose carnavalsoptocht trekken op dinsdagmiddag de deftige madammen in boerenkleding mee, maar in Venlo heeft men altijd “stadse” kleren gedragen. Met carnaval staat de wereld op zijn kop, vandaar. Van zo’n  “stadse” kleding treffen we tal van voorbeelden aan in ons textielpaviljoen. Over die toer ga ik in het kader van “Gesloten maar niet op slot” in een aantal afleveringen een verhaal vertellen.

Net zoals tegenwoordig wilden de jonge meisjes, bijna 200 jaar geleden, er zo aantrekkelijk mogelijk uitzien wanneer ze gingen feestvieren. Ze knoopten daarom een lint om de muts, die ze altijd al droegen. Ieder meisje wilde er nog beter en graag net iets anders uitzien dan haar vriendinnen en dus begonnen ze dat lint te versieren. Op den duur werd het lint steeds breder en rijker opgesmukt met bloemetjes en propjes lint en de uiteinden werden uitgerafeld.  Zo ontstonden er complete kunstwerken met kleurige bloemetjes en linten aan beide uiteinden. In het midden van de 19^e eeuw groeide dat uit tot de voor deze streek kenmerkende toer. Een mooi voorbeeld van een toer is tentoongesteld in de vitrinekast van de “beste” kamer in onze boerderij.

Een toer bestaat uit een stukje karton, bekleed met stof. Aan die stof werden met grove steken de versierselen vastgezet. Aan elk uiteinde hingen twee linten precies op elkaar. De kostbaarste linten waren van zware zijde, al of niet rijk geborduurd en voorzien van een monogram, het bovenste lint was vaak van handgekloste kant. De toer was een kostbaar kledingsstuk, vanwege het vele handwerk, maar ook omdat er duur en veel materiaal voor nodig is. Handgekloste kant is altijd heel kostbaar geweest en wanneer het bovenop geplooid verwerkt wordt  zijn daar vele meters voor nodig. Men was er zuinig op. De toer werd ook vaak bij testament vererfd. Helaas zijn er maar weinig toeren bewaard gebleven. Ze zijn gesneuveld tijdens carnaval of doordrenkt van bier in een hoek van het café achtergebleven.

wordt vervolgd!

Marlé de Laat