Over de schort van ons moeder
Wil ik jullie iets vertellen
Hij is heel simpel, maar is meer
Dan heel veel dure bontvellen.

De schort van ons moeder
Die was van katoen
Die droeg ze alle dagen
Zo was ze in haar doen.

Ons moeder droeg een schort
Een bonte door de week
Een witte voor de zondag
Die dan heel deftig leek.

Ik zie de schort van ons moeder
Met brood er tegenaan
Daar tikte ze een kruisje tegen
Anders kon ze niet snijden gaan.

De schort van ons moeder
Daar kroop ik heel graag onder
Als ik verlegen was
Of bang voor bliksem en donder.

Onder de schort van ons moeder
Maar dat werd ons verzwegen
Zat ieder jaar een kindje
Die zorgen hebben wij niet meegekregen

Ons moeder heeft op haar schort
Al heel wat luiers gespeld
De ene kleine was nog niet droog
Of van de andere was ze alweer uitgeteld.

Met de schort van ons moeder
Onderaan, de rechtse tip
Poetste ze onze oren
Of veegde de kruimels van onze lip.

De schort van ons moeder
Was altijd bij de hand
We veegden er zelfs de snotneus mee af
We waren vaste klant.

In de schort van ons moeder
Dat heb ik nog niet verteld
Werden de aardappels geschild
En de doperwten gepeld.

Als de schort van ons moeder
Versleten was tot op de draad
Was die als stof- of schoteldoek
Nog steeds heel wat waard

Onder de schort van ons moeder
Zaten niet de duurste kleren
Maar klopte er een heel groot hart
Waar wij nog veel van kunnen leren

Onder de schort van ons moeder
Daar kruip ik niet meer onder
Ik ben niet meer verlegen
Of bang voor bliksem en donder.

Onder de schort van ons moeder
Daar zat een heel goed mens
Die ons heeft gevormd zoals we zijn
Want dat was immers haar grootste wens.

Als ik denk aan de schort van ons moeder
En wat ze er allemaal mee deed
Dan kom ik tot de conclusie
Dat dat liefde heet.