Nadat haar man vrijwilliger was geworden bij de Locht kwam ze op een feestje Emma tegen. Die vertelde haar over de kinderactiviteiten en nodigde haar uit mee te doen. Dat deed ze en ze begon als hulp bij Frank Jansen met brood bakken. Inmiddels is ze vier jaar bij de Locht.

“Ik vind de Locht zo’n fijne plek, rustgevend, en er werken hier lieve mensen die behulpzaam zijn. Ik kan goed omgaan met kinderen en heb er plezier in.”

Shatha woont vanaf 2005 met haar gezin in Horst. Ze is afkomstig uit Irak. Ze spreekt al goed Nederlands en ze is ook vrijwilligster bij Hof te Berkel.

“Dat Gubbels’ hoes een museum is geworden, niet te geloven”. Truus de Swart, 88 jaar, speelde vroeger in die boerderij. Ze woonde ertegenover. Toen de Locht begon was ze er meteen bij. Op 20 april 2022 is ze 32 jaar vrijwilligster en ze gaat zeker door tot die dag. Ze is actief in de horeca en heeft veel koffietafels gedaan. Er waren soms wel drie bussen op een dag. “Ik heb veel ingevallen. Ik kon en wilde altijd en ben nooit met tegenzin naar de Locht gegaan”. Samen met Leen Keijsers en Nellie Lenssen heeft ze veel schorten gemaakt en kleding van vrijwilligers herstelt.Truus is actief en “wiës”, ze naait, handwerkt, kaart, fietst en voor corona ging ze wekelijks dansen. Met 4 kinderen en 7 kleinkinderen heeft ze een rijk leven.

Sebastian (25) is samen met broer Jan (21) sinds 2017 actief als smid. Jan was als eerste enthousiast en tot zijn verbazing vond Sebastian smeden ook heel leuk. De smeden komen op maandagavond samen om bij te praten en van elkaar te leren. Op die avonden hebben zij de basisdingen van het smeden geleerd. Sebastian en Jan staan meestal samen op De Locht te smeden. In de coronaperiode mogen ze met maximaal twee mensen tegelijk werken. Sebastian is monteur bij de Daf, sleutelt graag aan zijn motor en maakt tafels van motorblokken. Jan studeert nog en is ook thuis aan het smeden. Klussen, met de handen werken en creatief bezig zijn hebben hun ouders van jongs af aan gestimuleerd.

Toos bewoont de boerderij van De Locht als ze actief is als vrijwilligster. Gekleed in het zwart met schort en mutsje, zit ze met een trommel snoepjes klaar om bezoekers op te vangen. “Mijn familie bestaat uit verhalenvertellers en door hen heb ik veel geleerd over zeden en gebruiken. Ik leid de mensen door de boerderij en vertel.”

“Een kennis heeft me overgehaald voor dit vrijwilligerswerk. Ik vertel graag en ik schrijf verhaaltjes over wat ik meemaak op mijn facebookpagina. Zo maak ik ook reclame voor De Locht.” 

Haar eigen kleinkinderen zijn al groot maar ze is nu ook ‘adoptie’oma van vijf kinderen waarvan beide ouders niet in Nederland zijn geboren. Heerlijk om te doen. Verder maakt ze graag 2^de leven kaarten.

Camiel werkt inmiddels 3 jaar bij de afdeling onderhoud. Hij is een van de jongste. “Mijn oudere collega’s zijn rustig en hebben veel ervaring. Daar leer ik van.” 

Hij werkt drie dagdelen bij de Locht. “Ik vind het een fijne organisatie en mooi dat we met zoveel mensen gezamenlijk iets voor elkaar krijgen. Het is een groot bewegend lichaam.” 

Werken met hout heeft zijn voorkeur maar wat hem vooral trekt is de afwisseling in de werkzaamheden. Hij werkt ook mee aan de opbouw van tentoonstellingen. 

“Ik heb de autonomie richting aan de kunstacademie in Amsterdam gevolgd. Ik maak nog steeds kunst met een voorkeur voor het ambachtelijke. Verder doe ik allerlei timmerklussen in en om het huis. Timmeren heb ik geleerd van een vakman.” 

Jan had wel zin om zich voor de Locht op het digitale erfgoed te storten. De Locht kent meer dan 40.000 museale items en die moeten uiteindelijk controleerbaar aanwezig zijn. Een mooie klus voor Jan en het team om hem heen (met inbegrip van Katrien van Pelt die sinds 2003 vrijwel alleen aan deze taak gewerkt heeft). Hij heeft een technische achtergrond (engineer bij Océ) en werkt graag met computers.

Jan is ook een mooie tenor. Wekelijks zingt hij fanatiek mee in een mannenkoor. En hij rijdt twee maal per week naar de achterhoek om zijn 98-jarige vader te bezoeken.

Er gebeurt veel bij de Locht, vindt hij. Jammer dat er ook wel wat behoudzucht en angst voor verandering is.

Tweemaal per maand laat Melissa de bezoekers haar vaardigheden zien op het gebied van leer bewerken. Je vindt haar onder het afdak. Ze is eigenlijk arbeidsdeskundige doet werk op het gebied van verzuim, maar ze wilde op enig moment in haar leven ook wel iets met haar handen doen. Ze maakte sieraden en zette een webshop op. Werken met leer, leek haar heel interessant en ze ging zich er in bekwamen door het volgen van een cursus. Het is fijn om bij de Locht wat onder de mensen te zijn.  Over de manier waarop ze is ontvangen bij de Locht is ze een en al lof. “Het was als een warm bad, toen ik hier kwam.”

Henny is actief bij de ontvangst. Het is leuk werk. Ze wil graag onder de mensen zijn. Henny is een bezige vrouw. Ze schildert, danst (line dance), is mantelzorger en gaat graag op reis met een vriendin.
Maar wat Henny het meest kenmerkt is dat ze menslievend en zorgzaam is. Haar kleinkinderen zijn helemaal gek met haar en staan geregeld bij haar op de stoep. Want ze zijn graag bij oma.
Henny werkte vele jaren op de administratie van een school met kinderen die veel zorg nodig hebben. Ze kende er alle kinderen en zij kenden haar!
Bij de Locht geniet ze het meest van de contacten en van het plezier dat je met elkaar kunt hebben.

Joke is spinster en dat is haar lust en haar leven. Wol van de schaapscheerder. Het echte werk. En uiteindelijk een mooi breiwerk, sokken of een vest bijvoorbeeld.
Haar oma spinde al en verkocht de wollen producten. Spinnen is een rustgevende bezigheid. Ze kan er de hele dag van genieten, liefst met het prachtige uitzicht vanuit haar huis en de vogeltjes die rond vliegen in de kamer.
Joke vindt het heel leuk om bij de Locht over haar werk te vertellen. Laat de mensen maar komen en alle mogelijke vragen stellen! Er komen op de Locht ook kinderen naar haar werk kijken en dat is altijd een feest.

De timmerman uit Beugen werd gevraagd om mee te bouwen aan de werkplaats. En zo werd Jos vrijwilliger bij de Locht. Hij was timmerman in de bouw en onderhoudsmedewerker.
Achter zijn huis heeft hij een mooi stukje grond voor zijn pony’s. Dat is zijn hobby. Ook nog wat kippen lopen er rond. De kleinkinderen zit graag even op de pony.
Jos is ook nog trouwe tuinman op het kerkhof in Beugen en verder doet hij graag mee aan activiteiten van de KBO.
Bij de Locht werkt hij aan alles mee, waarbij hij nuttig kan zijn. Het is er ontspannen werken met leuke collega’s.

Frans werd vrijwilliger voor het champignonpaviljoen. Hij komt uit de wereld van de champignonkwekers. Maar na zijn pensioen is hij in de tuin en in de landbouw gaan werken, drie of vier ochtenden per week. Een bescheiden man die werkt als een paard. Frans vindt het gezellig met de collega’s, maar er moet ook wel gewerkt worden! Het moet er bij de Locht netjes uitzien. Daarin heeft de Locht een naam hoog te houden en dat is voor hem belangrijk. Hij is ook in te schakelen voor vlechtwerk, demonstraties met de zigt, en bij de schoolprojecten demonstreert hij het touw draaien. Een harde werker, die Frans!

Riek komt uit de wereld van ‘Meer Bewegen voor Ouderen’. Vele jaren gaf ze aan verschillende groepen dansles en yoga. Ook volksdansen was haar terrein. Veel van dit werk is nu verleden tijd, maar ze heeft nu nog één groepje.
Er is nu ook tijd voor andere dingen en zo kwam ze enkele jaren geleden bij de Locht terecht. Op zondag doet ze de kassa. Gezellig werk en veel contacten.
Daarnaast heeft ze genoeg hobby’s om een leuke tijd te hebben. Bridge, Engelse les, fietsen, wandelen, kleinkinderen.
Ze mist, in deze tijd,  de contacten van de Locht en hoopt dat we elkaar weer snel mogen ontmoeten.

Marga vindt een lekker drukke zondagmiddag bij de Locht heerlijk. Ze is vrijwilliger in de horeca en geniet van de aanloop en de gezelligheid. Dit werk doet ze al ongeveer 8 jaar. Na een lange loopbaan op het gebied van boekhouding en administratie is dit  dus heel wat anders. En dat is prima.
Marga is een hele sportieve vrouw, vroeger badminton (competitie!), maar nog steeds volop in beweging: fitness, yoga, fietsen. Ze is ook nog actief in de schilderkunst. Ze mist dat clubje heel erg in deze coronatijden.
Bij de Locht is ze graag. Het zijn leuke collega’s en het is er altijd gezellig.

In Rotterdam studeert Loes, sinds de pandemie online. Het is een boeiende stad, maar ze is ook wel weer happy in Sevenum, lekker dicht bij de natuur. Master sociologie, bachelor geschiedenis en op weg naar een master cultuurgeschiedenis.
Bij de Locht een jonge vrouw tussen de senioren? Dat maakt haar niet uit. Ze is vrijwilliger en beheert Instagram en dat doet ze graag. De Locht is een prachtig museum. Ze herinnert zich hoe ze hier als kind broodjes bakte. Fantastisch!
Loes zoekt straks een baan op gebied van overheidsbeleid. Nu nog even niet. Studeren, wandelen in de natuur, taaldocent voor vluchtelingen en de Locht. Genoeg te doen!

Sinds 2010 is Frans onze penningmeester. Hij is niet zomaar een penningmeester, hij heeft graag volledige controle heeft over het geld dat omgaat bij de Locht. Voor hem is het dan ook normaal om driemaal per week langs te komen om zijn zaakjes te regelen.
Frans heeft zijn hele loopbaan financieel werk gedaan. Hij heeft veel bedrijven van binnen gezien en heeft veel gereisd.

Hij is voor de Locht een vrijwilliger met hart en ziel. Het geeft hem veel voldoening. Voor Frans is het heel fijn om te zien dat alle mensen bij de Locht gelijk zijn en allemaal hart hebben voor de zaak.

Twintig jaar geleden nam Anton ontslag bij Philips. Met zijn vrouw trok hij naar Frankrijk om daar een bedrijf op te zetten. Door de ziekte van zijn vrouw keerde hij 10 jaar geleden weer terug naar Nederland en  kwam hij in Venray en nu in Cuijk terecht. Na haar overlijden  wilde Anton dingen gaan doen, die hem energie geven.
Als boerenzoon spreekt de Locht hem heel erg aan. Hij wil graag mensen rondleiden. Daartoe heeft hij zich grondig verdiept in alles wat er te zien is. Anton is een makkelijke prater en neemt het liefst een gezelschap onder zijn hoede.

In Swolgen heeft Tonny samen met haar man vele jaren een champignonbedrijf gehad. Dat was soms hard werken. Er was ook wel hulp, zoals van hun drie zonen. In de tijd nadat ze stopten met het bedrijf, kwam Tonny in aanraking met de Locht. Dat was 15 jaar geleden en al die jaren was ze er vrijwilliger voor de horeca. Ze was ook vrijwilliger bij de vrouwenbeweging en bij de Zonnebloem. En het koor! Maar vanwege haar gezondheid is er nog alleen voor de gezelligheid. Zingen gaat niet meer.
De Locht is een mooi museum en het is heel fijn om er contact te hebben met anderen.

Haar man is Spargelgrenadier van Walbeck en zo kwam ze bij de Locht. Petra werd gevraagd voor Duitse rondleidingen. Leuk!, maar ze wilde eerst het vak leren. Sinds 4 jaar wordt ze ingeschakeld als rondleider.
Petra werkt in een bloemenwinkel. Ze is bedreven in het schikken en binden van bloemen. Ze zingt in een koor. Thuis heeft ze twee pubers. Dus daarmee is de week wel gevuld. Toch werkt ze sinds een jaar voor de Locht ook nog met groepen, bijvoorbeeld schoolkinderen. De Locht is voor haar een beetje thuis komen. Iedereen is positief en je doet de dingen die je fijn vindt om te doen.